Μάι τόπ τέν 2012 μούβις

           Θα πάμε για κανένα ποτό; Μπά λέω να δώ ταινία σήμερα…

βασικά αυτό γίνεται όποτε κάθομαι σπίτι, εντάξει για να πούμε όλη την αλήθεια, ακόμη κι αν βγω για μπύρα ή ποτό είναι πολύ πιθανόν να γυρίσω σπίτι και να δω ταινία. Μου έμεινε κουσούρι απ’ τη Σάμο το παραδέχομαι. Και κάνοντας ένα rewind στη χρονιά που πέρασε, παίζει να ‘χω δει ότι ταινία είχε εκείνο το video club του κυρ’ Γιώργου στην παραλιακή του Βαθέως. Ατέλειωτες νύχτες μοναξιάς, τέσσερις τοίχοι, το λάπτοπ, το σκυλί του γείτονα, το φιδάκι που σιγόκαιγε εκλύοντας μια bayerίλα στην ατμόσφαιρα, το ζουγκλοκούνουπο που καθόταν προκλητικά πάνω στο φιδάκι λες και ήθελε να μου πεί  “φίλε τζάμπα το καίς, δεν πεθαίνω, δες”… σόρρυ, ξεφεύγω, το θέμα είναι «ταινίες».

            Λοιπόν όπως καταλαβαίνετε είδα πολύ ταινία το 2012, δε λέω ότι ήταν όλες τέλειες (νοίκιαζα και εν γνώσει μου σαβουροταινίες για να αναγκαστώ να βγώ έξω) αλλά δεν ήταν και σαβούρες. Για να είμαι ειλικρινής δεν επιδιώκω να δώ τις πολυαναμενόμενες και υπερπροβαλόμενες ταινίες. Πολύ σπάνια μετανιώνω όταν επιλέγω Γαλλικό ή Ελληνικό κινηματογράφο, γι’ αυτό και είναι προτεραιότητά μου. Όχι βέβαια ότι δεν θέλω να δω και τις χαζοαμερικανιές μου. Είναι σαν το φαγητό, ωραίο το φαϊ της μαμάς αλλά θες και ένα πιτόγυρο.

            Τέλος πάντων, αυτές είναι οι 10 ταινίες που μου άρεσαν πιο πολύ το 2012 (κάποιες έχουν βγεί στα τέλη του ’11 αλλά βγήκαν στα video club το ’12)

10. Μεθυσμένο Ημερολόγιο: Είχε χαβαλέ να βλέπεις πραγματικά μια μεθυσμένη ταινία. Όλα εξελίσσονται τόσο γρήγορα και απρόσμενα χωρίς να μπορείς να τα διαχειριστείς, ακριβώς όπως όταν είσαι μεθυσμένος. Στα συν ότι αρέσει και στις γυναίκες γιατί παίζει αυτός ο άσχημος ο ηθοποιός που έπαιζε και στους Πειρατές της Καραϊβικής…

9. The Way: Ντάξ, συγκινητική ταινία, αρκετά κουλτούρα για αμερικάνικη. Χωρίς εφέ (!!!), ωραία φωτογραφία, και εστιάζεται στους χαρακτήρες οπότε αναπόφευκτα ταυτίζεσαι, γι’ αυτό μάλλον μ’ άρεσε.

8. Poker Face: Ελληνική ταινία, πολύ έξυπνη, με 2-3 ηθοποιούς που κλασικά βγάζουν γέλιο, αστεία και ρομαντική ταυτόχρονα. Την θεωρώ ιδανική ταινία για να ικανοποιηθεί η απαίτηση της γυναίκας “θέλω αισθηματική κομμεντί” και του άντρα που απλά θέλει να γελάσει… γιατί είναι απλός και θέλει απλά πράγματα, ο άντρας, απλός, όχι σαν τις γυναίκες, απλός !!!

7. La Proie: Ντάξ γαλλικό cinema, la culturie και δε σημαζεύεται, όχι, είναι ωραία ταινία δράσης, με ανατροπές, καθηλωτική ως το τέλος και χωρίς happy end όπως στις χαζοαμερικάνικες (ούστ).

6. Νήσος 2: Αν και δεν είχα δεί το 1, η ταινία σε βάζει κατευθείαν στο νόημα. Ωραίες ερμηνείες, φοβεροί ηθοποιοί, πετάει και λίγο μπούτι η άλλη οπότε επιφυλάσσομαι να την δείτε με την κοπέλα σας… ντάξ για μένα το λέω, γιατί πετάω κάτι «πω πω κ#$%&» που και που και πέφτει παντόφλα…

5. The Dictator: Ναι γελάω ακόμα με αμερικανιές. Ωραία ταινία βγάζει πολύ γέλιο αν και στο τέλος πάλι γίνεται αμερικανιά, αλλά αξίζει.

4. Benvenuti al Sud: Η κοπέλα μου δεν καταλάβαινε τον τίτλο. Προφανώς οτιδήποτε σε λατινικό αλφάβητο που δεν είναι αγγλικά έχει γίνει τυπογραφικό λάθος. Τελικά της άρεσε, κι εμένα μου άρεσε. Έχει γέλιο, κυλάει ευχάριστα και είναι ευρωπαϊκός κινηματογράφος (κάτω οι αμερικανιές !!!).

3. Flypaper: Ανατρεπτική κωμωδία, κωμωδία, δράσης και μυστηρίου ταυτόχρονα. Πρώτα απ' όλα φοβερό σενάριο, δεύτερον ηθοποιοί και τρίτον πολύ βασικό, δεν κάνει κοιλιά. Μην την δείτε με γυναίκα γιατί η ερώτηση "πως έγινε αυτό αφού αυτός ήταν αλλού" θα πάει σύννεφο.

2. Το Τανγκό των Χριστουγέννων: Ότι και να πω είναι λίγο. Η καλύτερη Ελληνική ταινία της δεκαετίας για να μη πω παραπάνω, κατά την υποκειμενική άποψή μου πάντα. Βασικά φωτογραφία, σε βάζει κατευθείαν στο νόημα. Δεύτερον ηθοποιοί. Τρίτον σενάριο, συν ότι θα αρέσει στάνταρ και στη γυναίκα. Δείτε το οπωσδήποτε !!!

1. Ted: Η αλήθεια είναι ότι έφαγα σκάλωμα. Περιμένω απ’ τη κοπέλα μου να μου αγοράσει αρκουδάκι Ted (μη κάνεις καμιά μαλακία πλάκα κάνω, όχι δε σε είπα μ@$%#μένη, ντάξ παρεξηγήθηκε). Πολύ γέλιο, πολύ αλήθεια, ε και ήρθε η ώρα ρε αδερφέ να παραδεχτούμε κι εμείς ότι ναι, ξυπνάω τα Σάββατα και βλέπω κινούμενα σχέδια, δεν είναι ντροπή, θα είμαστε πάντα παιδία και ως παιδιά ζηλεύουμε τον τυπά που μιλάει με το αρκουδάκι του (γιατί κι εμείς μικροί μιλούσαμε στα αρκουδάκια, στα στρατιωτάκια, στα playmobile αλλά δεν μας απαντούσαν)

Μπορεί να έχω ξεχάσει κάποια καλύτερη που είδα, αλλά αυτές είναι οι 10 πρώτες που μου ήρθαν στο μυαλό. Δεν χρειάζεται να μου δώσετε τα συγχαρητήρια σας για την υψηλού επιπέδου κριτική, άλλωστε είναι καθήκον μας να σας ενημερώνουμε έγκυρα και αντικειμενικά…

Κρά Κρά Κρά